De treinreis duurt in totaal vijf haltes. Inmiddels is de trein de eerste drie haltes gepasseerd. Yara voelt een paar nerveuze kriebels in haar buik. Het is spannend, maar op een leuke manier. De trein remt af voor de op een na laatste halte. Yara gaat alvast rechtop zitten en trekt haar tas op haar schoot. Als het goed is staan Mike en Inge bij de volgende halte op haar te wachten.
De trein remt weer af. Yara gaat niet gelijk staan. Ze tuurt door de ramen van de wagon en kijkt of ze hen ergens ziet staan. Met een lichte schok komt de trein tot stilstand. Het perron lijkt verlaten te zijn. Toch stapt ze uit. Als ze bedrogen uitkomt kan ze net zo makkelijk de trein weer terug nemen. Sowieso is dit een rustig station. Behalve zijzelf stapt alleen een jonge man uit de trein, twee wagons voor haar. Yara loopt rustig richting de uitgang. Een man en een vrouw lopen het perron op. Mike en Inge, geen twijfel mogelijk. Ze zien er precies zo uit als op de foto’s.
‘Hoi Yara, welkom!’ Inge lacht en kust haar op beide wangen. Mike wacht netjes zijn beurt af en doet dan hetzelfde.
‘Bedankt. Ik vind het wel spannend, hoor.’
‘Wij ook. Het is ook spannend,’ stelt Inge haar gerust.
Mike wijst naar de donkerblauwe Mercedes verderop. ‘Dat is onze auto. We wonen ongeveer vijf minuten rijden vanaf het station. Thuis ligt er een wit wijntje voor je koud in de koelkast.’
‘Haha, heel goed. Ik ga graag met jullie mee.’
In de chat eerder hadden ze gevraagd naar haar favoriete drankje. Koude witte wijn, dan voel ik me gelijk op mijn gemak, had Yara gezegd. Deels voor de grap, deels serieus. Nu vindt ze het leuk dat ze het blijkbaar onthouden hebben.
Mike trekt de achterdeur van de auto voor haar open. ‘Neem plaats!’
Yara kruipt op de achterbank van de ruime Mercedes. Mike stapt achter het stuur en Inge neemt plaats op de bijrijdersstoel. Ze draait zich onmiddellijk half om naar Yara.
‘Dapper hoor, om zo alleen deze kant op te komen. Ik weet niet of ik dat gedurfd zou hebben.’
Yara haalt haar schouders op en doet haar best om niet te blozen. ‘Het voelt goed met jullie. En nog steeds.’
‘Top. Dat is wederzijds.’
De rit naar hun huis is inderdaad maar kort. Mike parkeert de auto naast een vrijstaand huis. Er is ontzettend veel ruimte om het huis. Totaal geen last van buren. Heerlijk. Binnen neemt het drietal plaats aan de grote keukentafel. Inge zet drie wijnglazen op tafel en schenkt ze allen halfvol. ‘Proost. Op een heerlijke avond.’
‘Proost.’ Yara tikt haar glas eerst tegen de hare en dan tegen het glas van Mike.
‘Proost.’ Mike geeft beide dames een knipoog. ‘Dat het maar een gezellige avond mag worden.’
Binnen tien minuten weet Yara dat dit wel los gaat lopen. Met beide heeft ze een ontzettend goede klik. Ze pakt haar mobiel uit haar tas. ‘Ik wil even een appje sturen naar mijn zus. Zij weet waar ik ben en we hebben afgesproken dat ik even laat weten of het goed gaat.’
Mike en Inge reageren uiterst begripvol. Ze vinden het juist fijn dat ze Carmen heeft laten weten waar ze is en wat ze uitspookt.
‘Heb je zin om in de jacuzzi te gaan?’ vraagt Inge.
‘Ja! Ik wist helemaal niet dat jullie een jacuzzi hadden!’
‘Verrassing,’ lacht Mike.
De jacuzzi staat buiten in de tuin. Onder de sterrenhemel. Vanaf de woonkamer hoef je alleen maar de schuifpui open te trekken en een paar meter te lopen. Wauw. Mike gaat handdoeken halen. Inge en Yara kleden zich alvast uit.
‘Wat ben je mooi,’ zegt Inge. Ze kijkt ongegeneerd en vol bewondering naar Yara.
‘Dank je. Ik vind jou ook mooi.’
Inge loopt naar buiten en klimt over de rand van de jacuzzi. Yara volgt. Het water is precies warm genoeg.
‘Mag ik je zoenen?’ vraagt Inge. Ze zit op een bankje aan de zijkant.
Yara kruipt schrijlings op haar schoot. Haar stem klinkt schor van de spanning. ‘Ja. Heel graag.’ Dan wordt ze gezoend. En hoe. Zulke zachte lippen heeft Yara niet eerder gevoeld. De zoen is tederder dan elke andere zoen die ze ooit gekregen heeft.
